Pagina's

zondag 16 september 2012

Mont Ventoux, beklimming vanuit Malaucene

Vakantie in Frankrijk, Faucon, met het gezin. Het is 27 augustus, Om 7:50 uur gaat de wekker. Het gaat (wederom) gebeuren. Na eerder dit jaar de Mont Ventoux beklommen te hebben vanuit Bedoin, is vandaag de beklimming vanuit Malaucene het doel. Volgens de statistieken een iets lichtere beklimming dan vanuit Bedoin. We zullen het zien .... ! Eerst brood halen en alles bij elkaar zoeken  Vandaag gaan Ingrid, Niels & Esmee mee als begeleiders. Zij zorgen voor de fourage en de foto's. Na het ontbijt stap ik op de fiets voor de rit van ongeveer 15 kilometer naar Malaucene. Op de route kom ik o.a. langs het plaatsje Entrechaux. Ik fiets rustig om niet teveel energie te verspillen maar wel warm te worden.

In Malaucene aangekomen fiets ik naar het startpunt van de beklimming. Daar staat ook een NL gezin waarvan vader en dochter zich klaarmaken voor de klim met de MTB. Ze vragen nog naar de betekenis van de letters TKP op mijn shirt. Hierna vertrekken ze voor de klim. Ingrid had ik al verwacht dus die bel ik even. Ze is inmiddels in centre ville en is niet veel later bij de start. Bij de auto vul ik de bidons en eet nog een banaan. Dan vertrek ik. Teller op 0 en .... fietsen! De avond daarvoor heb ik nog in 'De Kale Berg' van Lex Reurings gelezen en de site www.climbbybike.com geraadpleegd. Op het forum van de site wordt de kwalificatie "lichter dan Bedoin" in twijfel getrokken. De cijfers van beide beklimmingen liggen dicht bij elkaar.

Van de site climbbybike heb ik het profiel (stijgingspercentages) bestudeerd. Anders dan vanuit Bedoin begint aan deze kant de beklimming niet met een vals plat. Deze kant is wel iets korter met enkele 'plattere' stukken. Vlak voor de 9e km begint een stuk van 4 km met een stijging van 10%.

Dat voor wat betreft de voorbereiding. Ik ben onderweg en wordt al snel door Ingrid en de kinderen in de auto ingehaald. Het begin gaat goed. Het tempo is redelijk en ik voel me lekker, zeker na de eerste kilometers wanneer ik gewend ben aan het klimmen. De bevoorrading gaat ook fantastisch, bidons wisselen met Esmee en Niels. Onderweg eet ik nog een reep. Regelmatig zie ik Ingrid, Niels en Esmee langs de weg staan om mij aan te moedigen en foto's te maken.

Het eerste deel van de beklimming is redelijk saai. Het wegdek is breed en van goede kwaliteit. Er komt niet veel verkeer langs. De afdalende fietsers vallen hierdoor misschien meer op met hun wapperende windjacks. In het eerste deel kom ik vader en dochter nog tegen met de MTB. Aan het einde van de 9e km begint het lange deel van 10% stijging. Hier maak ik een vergissing, denkend dat dit ongeveer 3 km aanhoudt. In werkelijkheid is dit 4 km. Pffff.....

Vlak voor Chalet Liotard wordt de beklimming wat lichter. Wederom een bidon wissel en dan scherp naar rechts omhoog. Na een paar honderd meter wordt de beklimming weer zwaar door het pittige stijgingspercentage. In één van de volgende bochten krijg in een gelletje aangereikt. Deze leeg ik en gooi ik op de grond. De verpakking wordt weer meegenomen door de 'crew'. Het laatste deel is zwaar. Ik ben bezweet. De zweet op mijn rug voelt ijskoud aan. Een klein drie km voor de top krijg ik voor het eerst het Observatoire in beeld. Desondanks lijkt de top nog ver weg, 'Moet ik daar nog langs?'. Tot dan toe ben ik niet gestopt. Dit ben ik ook niet van plan. Ik ben door slechts twee fietsers ingehaald. Zelf heb ik een aantal fietsers ingehaald.

De laatste kilometers is het uitzicht op de Franse Alpen geweldig. Wat opvalt is dat er op deze hoogte meer begroeiing is dan aan de Bedoin zijde. Het is een mooie heldere dag. Op de fiets is het niet koud of te warm. Vlak onder de top maakt Ingrid nog een foto van mij. Niels & Esmee hollen mee naar de top. Boven finish ik in een tijd van 2 uur en 11 minuten.

Boven is het druk. We maken foto's bij het bekende bord, Sommet du Ventoux 1912. Voor mij was het een bijzondere beklimming. Op 2 juni ben ik al vanuit Bedoin omhoog gefietst. Maar deze keer waren mijn vrouw en kinderen erbij. Voor Ingrid, Niels & Esmee was dit vandaag ook een bijzondere ervaring.

Na een flesje cola trek ik mijn windjack aan. Daarna de afdaling terug naar Malaucene waar we iets drinken op een terrasje. Daarna terug naar de camping. Na een douche stappen we meer met z'n allen in de auto op weg naar Bedoin. De bedoeling is daar ergens iets te gaan eten. Op de top van de Mont Ventoux stappen we toch even uit. Daar zie ik de vader en dochter met de MTB die inmiddels ook de top hebben bereikt. We maken nog even een praatje en dalen met de auto af naar Bedoin. De Mont Ventoux is voor ons allemaal een bijzondere beleving.