Pagina's

maandag 26 oktober 2015

TKP Tocht van Groningen 2015

Voor de derde keer. Dan moet het toch(t) een keer goed komen zou je denken. Volgens de (wankele) weersvoorspellingen is het droog op zondag. Op de fiets naar Groningen voor wat extra kilometers. Zondagochtend stap ik de achterdeur uit met de fiets in de hand klaar voor vertrek. En gelukkig, het regent niet. Wel is het mistig. Dikke mist. Ietwat klammig kom ik aan in Groningen. Kort na negen uur vertrekken we voor de 150 kilometer. Met af en toe een spatje nattigheid (niet noemenswaardig) leggen wij het parcours af. Het hoofdthema is lekke banden en demarreren. Ongemerkt wordt het een soort afval race waar bij het TKP peloton opgesplitst in meerdere pelotonnetjes weer arriveert op de Vismarkt in Groningen. De TKP Tocht is prima georganiseerd. De route is goed uitgezet en op de verzorgingsposten kun je goed aandikken. Na op het festival terrein nog twee hamburgers naar binnen te hebben gewerkt fiets ik terug naar Veendam. Na de 200 kilometers te zijn gepasseerd ging mijn lampje wel uit. Gelukkig wel goed aangekomen in Veendam waar ik maar gelijk de fiets (en mezelf) heb schoongespoten met een tuinslang.  

Rappe afdaling!

Na de beklimming van de Col de la Bonette worden we door een paar fotografen geflitst tijdens onze afdaling richting Jausiers. Dat levert een mooi plaatje op! Deze afdaling is een van de mooiste die ik tot nu toe heb gedaan.

Overigens zijn we nog een keer geflitst in  ons VW busje onderweg in Frankrijk. Gendarmerie bedankt! 

Cime de la Bonette, Alpenchallenge Energy4Kids

Oef, dat viel niet mee dat laatste deel. Iets van 15% stijging in de laatste paar honderd meters na al dik 20 km te hebben geklommen. We zijn echter een aantal uren eerder al begonnen aan de klim naar de top van de Cime de la Bonette die op een hoogte van 2.805 meter ligt. Met een groep deelnemers zijn we de Alpenchallenge van Energy4Kids aangegaan met als doel geld in te zamelen voor kinderen met een energiestofwisselingsziekte. Wandelend en fietsend gaan we omhoog. Een groep enthousiaste wandelaars, de Waltons uit Oranjedorp, is als eerste vertrokken. De fietsers volgen later. De beklimming is schitterend. Het eerste deel vanuit Jausiers is redelijk goed te doen. Daarna wordt de route zwaarder. Onderweg kun je de kilometers aftellen aan de hand van de bornes, de karakteristieke kilometerpaaltjes. Op deze paaltjes staat ook informatie over de stijgingspercentages die je tegemoet gaat. Zit je niet altijd op te wachten! Het landschap is bijzonder. Zeker het uitzicht op het laatste deel van de route, de zwarte piramide achtige top van de Cime de la Bonette. In de laatste kilometers staan ook nog de resten van een militair fort uit de tijd dat de Fransen en de Italianen nog bonje met elkaar hadden. Vlak voor het laatste deel naar de top lijkt de beklimming minder zwaar te worden. Echter, de laatste 900 meter zijn loodzwaar. Rechtsom naar de top leg ik de laatste meters af naar de menhir met informatie over de Bonette. Tijdens mijn tocht naar boven ben ik alle wandelaars tegengekomen waarmee ik een praatje maak en weer verder fiets. Alle deelnemers aan de Alpenchallenge halen de top wat zeker een topprestatie is! Na de beklimming volgt een snelle afdaling samen met Martijn. Voor het onderzoek naar kinderen met energiestofwisselingsziekten halen we met onze actie € 18.000,- op. 

Col de Rousset zomer 2015

Dit jaar werd de caravan geparkeerd in de Drôme (Die) in Frankrijk. Naar het zuiden van Frankrijk ga je voor mooi weer. Echter dit jaar was het zelfs voor de Fransen iets teveel van het goede. Temperaturen die richting de 40 graden gaan en het ontbreken van regen vormen een risico voor de druivenoogst en daarmee de productie van wijn. In dit geval de Clairette de Die. Waarvan nog een paar doosjes hier in de gang staan. Goed spul! Naast een paar keer de Col de Rousset heb ik samen met Martijn een aantal mooie tochten gemaakt. Zo hebben we ook nog op de Col de Grimone, Col de Pennes en nog wat andere Cols gestaan Vaste prik; even een colaatje drinken op het einde van de rit. 

Tecklenburg Rundfahrt 2015

Dit jaar stond de Tecklenburg Rundfahrt weer op de agenda. De TR wordt traditioneel georganiseerd op de eerste zaterdag na Hemelvaartsdag. Samen met Dick (rechter regenjas) vertrekken we op tijd naar Ibbenbüren voor de 160 km route. De voorspellingen voor het weer beloven ons dat het niet gaat regenen. Helaas! Nadat we ons stuurbordje hebben afgehaald staan we nog te wachten op Martijn die wat aan de late kant vertrokken blijkt te zijn uit Leek. Iets met fietscollega's die niet uit bed kunnen komen. Uiteindelijk besluiten we te vertrekken. Een laatste blik op Buienradar leert ons dat de niet verwachtte regen toch in aantocht is. Dan toch maar terug naar de auto voor regenkleding (foto) en we gaan van start. Na de eerste druppels gaat het geleidelijk aan steeds harder regenen. We laten ons niet kennen en gaan voor de 160 km. Zoals we gewend zijn, is de TR een pittige route. Het leek net alsof de route ons dit jaar net andersom door het Teutoburgerwald leidde als we gewend waren in de voorafgaande jaren. Gedurende onze laatste kilometers horen we steeds meer sirenes en komt er regelmatig een heli over vliegen. Onderweg waren we al getuige van een paar kleine fietsongelukjes. Het bleek echter dat er ook een zwaar ongeluk had plaatsgevonden waarbij een trein op een tractor was gebotst bij een spoorwegovergang. Door en door nat en de fietsen in en in smerig komen we terug na 160 km fietsen in Ibbenbüren. Mooie tocht maar volgend jaar met een zonnetje erbij graag.