De 6.000 gepasseerd!

Dit jaar was het de bedoeling aan te haken bij de amateurs van de Stormvogels. Een valpartij vroeg in het seizoen maakt een eind aan deze plannen. Na drie weken waarvan ik er twee niet heb kunnen lopen zonder krukken, kan ik weer met fietsen starten. Hierdoor ontbreken echter al noodzakelijke kilometers om echt op stoom te komen. Ik laat het amateurs idee verder maar rusten en geniet van de zomervakantie. Ik beklim nogmaals de Col de la Bonette in de L'Ubaye regio (Zuid Frankrijk) en de belachelijk zwre Col de Pontis. Na de vakantie is het de bedoeling om samen met Martijn de Mergelheuvelland Tweedaagse MH2D te fietsen. Tijdens de TKP Tocht van Groningen breek ik echter mijn pols bij een valpartij. Een tweede blessure dus dit fietsjaar en een streep door de MH2D. In november pak ik het fietsen weer op en ga plannen maken voor het fietsjaar 2017. Samen met Martijn heb ik mij ingeschreven voor de 3Ballons, een cyclo van meer dan 200 km in de Franse Vogezen in juni 2017. Voor deze pittige uitdaging moet een goede voorbereiding plaatsvinden. Ondanks de blessures dit jaar, ben ik de 6.000 km grens gepasseerd. Volgend jaar wil ik in ieder geval het aantal kilometers van 2015 (7.000) overtreffen en blessurevrij blijven.

Wielerbaan Groningen

Vandaag 7 april staat de trainingskoers op de wielerbaan in Groningen op de agenda. Voor mij de eerste keer. Om 17:30 vertrek ik vanuit Groningen richting Kolham, waar een deel van de Stormvogels zich verzamelt. Met dit rondje, vanuit Groningen, ben ik in ieder geval een beetje warm voordat de trainingskoers van start gaat. Vanuit Kolham fietsen we rustig richting de wielerbaan. Alhoewel rustig!? De snelheid gaat in rap tempo omhoog richting Waterhuizen. Pas op het fietspad op het industrieterrein in Groningen gaat het iets rustiger (waardeloos fietspad). Richting Corpus moet een redelijk aantal stoplichten worden genomen waardoor de snelheid er helemaal een beetje uit is.

Vlak voor zevenen zijn we op de wielerbaan. Na betaling van € 2 kunnen we ons startnummer opspelden. Het is de eerste trainingskoers van het jaar (van SWNL) en een wethouder van Groningen opent de 'Dropkoers' met de onthulling van de nieuwe naam van de wielerbaan. De Gerard Gibcusbaan waarmee de grondlegger van deze koers wordt geëerd. Na een korte toespraak en de onthulling van het nieuwe naambordje gaat de trainingskoers van start.

Er wordt gestart met drie neutrale ronden achter de auto. Eigenlijk weet ik niet wat ik kan verwachten. Als ik kijk naar STRAVA-ritjes van andere rijders, zie ik altijd dat er met behoorlijk hoge snelheden wordt gereden in dit uurtje op de wielerbaan. Vandaag start een grote groep (+100). De snelheid loopt aardig op (over de 50) maar het gaat prima. Het tempo is goed bij te houden. Ik vermaak me prima. Het is goed opletten maar ontzettend gaaf!

Helaas na ongeveer een half uur wordt het vlak voor het passeren van de start/finish onrustig. Een aantal renners probeert uit te wijken voor een plas water (godbetert!). Daarbij wordt er onnodig geremd en bijgestuurd. Voor ik het weet lig ik op de grond en is daarmee het rondje voor mij wel afgelopen. Schade aan de fiets en een gekneusde heup is het eindresultaat van mijn kennismaking met de wielerbaan.

Wielrenner in de pers, scheefgegroeide beeldvorming

Recentelijk is er een artikel geplaatst over wielrenners op de site van NRC Next. Dit voor de sportieve fietser complimenteuze artikel was wederom ontdaan van elke realiteit. Hier moest ik toch wat van zeggen tegen beter weten in. Op Facebook heb ik een commentaar geplaatst. Weer een mooi stukje stemmingmakerij. Daar zijn Nederlanders goed in. En waar fietsen deze stripfiguren? Met nog een respectabel tempo van 40 km per uur! Duh. Helaas zien veel automobilisten hierin een legitimatie om wielrenners van de sokken te rijden, te toeteren en te schelden. Maar uiteraard geen kwaad woord over jullie heren in het verkeer en whatsappende fietsers. Dank voor deze bijdrage. Zal weer wat alerter zijn. De realiteit is echter complex. Zowel wielrenners als ander verkeersgebruikers als automobilisten en 'normale' fietsers hebben moeite om de juiste dingen te doen. Het is dus niet reëel om alleen wielrenners de schuld te geven van deze situaties. Het gaat veelal om doorgeslagen intolerantie.