Vanuit TKP wordt uiteraard ingezet op een flinke groep deelnemers. Zeker met het oog op de komende uitdaging, de Ventoux! Een goed voorbereiding. Aanvankelijk waren de vooruitzichten voor het weer fantastisch. Een stralende zon met hier en daar een wit wolkje. Ideaal! Echter, het blijft een voorspelling. In de dagen voor het weekend werd duidelijk dat de zon zich zou afmelden. De wolken kwamen daarentegen wel! Meer dan verwacht zelfs, van het donkere type! Vrijdag bij de koffieautomaten wordt deelname op scherp gezet. Niet komen opdagen op zondag is geen optie. Dit wordt direct gekoppeld aan karakter, ruggengraat, mannelijkheid en nog wat testosteron gerelateerde onderwerpen.
Afijn, zondagochtend verschijnt een flink aantal fietsers van TKP aan de start. De sterksten zeg maar. Tegen beter weten in, gekleed in alles wat waterdicht zou moeten zijn, vertrekken we. Het plan is de 150 km te fietsen. Ons groepje bestaat kort na vertrek nog uit ondergetekende, Martijn, Bert, Herman, Pieter, en Louis. Direct tegen de wind in vertrekken we richting Lauwermeersgebied. Zelf ken ik dit deel van Groningen niet heel erg goed. Daar kwam deze tocht dus goed bij van pas. Het water kwam echter met bakken uit de lucht. en ook van onderen (achterwielen). Uiteindelijk werd het meer een kwestie van overleven en overeind blijven. Onderweg haakten regelmatig fietsers aan (en af). We hebben nog assistentie verleend bij een wielrenner die ongelukkig ten val was gekomen. Na aankomst van politie en ambulance zijn we verder gefietst. Na wat gemopper over kou en twee lekke banden zijn we toch uitgekomen op een afstand van 115 km. Na aankomst in het finishdorp gaat de zon schijnen. Huh!? Volgend jaar maar weer. Al was het maar om te zien waar ik dit jaar langs ben gefietst.