Grote rondjes

Dit jaar was ook een beetje het jaar van de 200+ ritjes. Deels in het kader van de voorbereiding op de 3Ballons maar ook omdat het gewoon leuk is. Samen met Martijn en Herman heb ik een rondje IJsselmeer gefietst. In de vroege morgen hebben we afgesproken in Lemmer. Het idee is tegen de klok in het IJsselmeer te ronden. Aldus geschiedde. We verdwalen nog even en komen uit in een natuurgebied. Nadat we de juiste route weer hebben hervonden vervolgen we onze weg en houden het tempo er flink in. Op de Afsluitdijk drinken we koffie met een gevulde koek bij de Texaco waarna we onze weg vervolgen. Nog nooit zoveel vliegen/muggen gezien. Ik denk dat we p.p. redelijk wat van dit insectenvolk hebben ingeslikt (jach!!!). Na de Afsluitdijk fietsen we in West-Friesland samen een tijdje met een local op :). Levert altijd leuke gesprekjes op. In Medemblik eten we een uitsmijter in het zonnetje. Bij Hoorn gaan we richting Lelystad over de Houtribdijk. De wind staat gunstig zodat we snelheid langere tijd tegen of boven de 40 km per uur krijgen. Na de Houtribdijk drinken we nog een bakske koffie met een appelpuntje. Na de Ketelbrug - hoogtemeters (haha) fietsen we de hysterisch saaie polder in met haakse bochten en lange rechte wegen. Bij het naderen van Lemmer raakt onze eigen batterij ook leeg. Op reserves en dankzij het kopwerk van Herman komen we bij onze auto's uit op het parkeerterrein van de Jumbo. De eerste grote ronde van 2017 was daarmee een feit.

Een ander mooi rondje is samen met het groepje Stormvogels. Ik krijg van Laurens een appje 'of ik het ook leuk vind een rondje Groningen te fietsen'. Dit moest letterlijk genomen worden. We starten zaterdagochtend om 4:50 uur vanaf het Museumplein. Ons vaste verzamelpunt. Uiteindelijk fietsen we een route - zoveel mogelijk - langs de grenzen van de provincie Groningen. De route is geladen op diverse Garmins. Onderweg ontstaat er toch de nodige discussie over de te volgen route. Het is niet heel mooi weer en vlak voor Lauwersoog krijgen we een flinke bui over ons heen. Voor de rest van de dag is het weer acceptabel maar niet heel mooi. Bij thuiskomst in Veendam hebben we ruim 300 km op de teller staan.

Naast deze tochtjes ook nog de TKP Tocht van Groningen gefietst vanuit Veendam (200+ km). En nog wel een paar langere ritten. 

3Ballons

Op 10 juni staan Martijn en ik vroeg op. Zelf heb ik niet heel goed geslapen. Toch wel weer nerveus voor de dag die komt. Met de 3Ballons op het programma gaan we vandaag meer dan 200 km fietsen en moeten we meer dan 4.500 hoogtemeters zien te overwinnen op de fiets. Na ons ontbijt en het nodige getwijfel over wat trekken we aan, wel /geen regenjas, armwarmers etc. pakken we onze fiets en vertrekken we naar Luxeuil les Bains voor de start. Vanuit de B&B fietst een van de andere gasten met ons op. Onderweg komen we meer fietsers tegen die richting de start fietsen. Bij de start heeft zich al een grote groep wielrenners verzameld. Vooraan de echte wedstrijdrijders die een goede start willen maken. Uit de speakers klinkt onophoudelijk de AC/DC klassieker "Highway to Hell", waarschijnlijk om de wielrenners er op te wijzen dat het allemaal niet zal meevallen.

Na het startschot vertrekken we in een langgerekt peloton. Het eerste deel is een lange aanloop naar de Ballon de Servance. Deze eerste beklimming kent een aantal lastige passages. Hierna volgt een lange afdaling met hobbelig asfalt. Goed opletten dus en de handen goed aan het stuur houden. Gelukkig is het wel lekker weer geworden na een frisse start. De zon schijnt en de temperatuur is goed. Na de afdaling volgt de splitsing tussen de granfondo en de midifondo. Martijn besluit vanwege een rugblessure toch de midifondo te gaan fietsen.

Ik vervolg mijn weg op de granfondo. Tot en met de Grand Ballon blijft het klimmen. Ik merk daarbij dat dit steeds zwaarder wordt. Onderweg merk ik dat ik steeds in eenzelfde groepje fietsers blijf hangen. Met een daarvan, een Belg in een retro Peugeot tenue, maak ik een paar keer een praatje. De beklimming van de Ballon d'Alsace wordt weer gevolgd door een lange afdaling. Uiteindelijk brengt die mij bij Plancher des Mines. Bij dit punt begon eerder op de dag de beklimming van de Ballon de Servance. Nu moet ik daar echter recht omhoog naar de top van La Planche des Belles Filles. Dit is een bijzonder zware beklimming met stijgingspercentages van over de 20%. In het laatste deel van de route heb ik echter dermate last gekregen van kramp dat ik van die beklimming afzie.

Ik bel met Martijn die wel boven is gekomen. Na zijn afdaling fietsen we weer terug naar onze accommodatie. In totaal heb ik er dan 248 km en meer dan 5.500 hoogtemeters op zitten. Een monsterrit.

Reis en verblijf naar de Vogezen.

Samen met Martijn komen we op 8 juni aan bij een toch meer dan bijzondere B&B. Moulin Begeot van eigenaresse Annelies. In Luxeuil-les-Bains eten we 's avonds nog een pizza. Als altijd met een hoffelijk gastvrije bediening (ne pas).

Het is onze bedoeling om de volgende dag te gaan fietsen maar dat lukt niet direct als gevolg van de regen. Daarom gaan we nogmaals met de auto naar Luxeuil-les-Bains om onze startbescheiden op te halen. In de middag wanneer de regen weg is getrokken pakken we alsnog de fiets voor een klein rondje in de omgeving. Daarbij komen we nogmaals in LlB uit.

Maar eerst even over Moulin Begeot. Dit is een uniek plekje in de Vogezen. Annelies lijkt hier een soort levenslang project te zijn aangegaan om van een oude watermolen een minicamping en B&B te maken. Naast de gasten die ze ontvangt is het ook een paradijs voor dieren. Pauwen, geiten, katten, ezels en meer. We vonden het een bijzondere ervaring. Naast het ontbijt hebben we ook 's avonds een keer gedineerd samen met een gezin dat daar verbleef op de mini-camping. Een pasta maaltijd met geitenkaas (hoe kan het ook anders!).

De 3Ballons is een Granfondo van 210 kilometer met 4.400 hoogtemeters. De route voert de deelnemers over een aantal bekend cols in de Vogezen zoals de Grand Ballon, Ballon de Servance, Markstein, Ballon d'Alsace etc.

De 6.000 gepasseerd!

Dit jaar was het de bedoeling aan te haken bij de amateurs van de Stormvogels. Een valpartij vroeg in het seizoen maakt een eind aan deze plannen. Na drie weken waarvan ik er twee niet heb kunnen lopen zonder krukken, kan ik weer met fietsen starten. Hierdoor ontbreken echter al noodzakelijke kilometers om echt op stoom te komen. Ik laat het amateurs idee verder maar rusten en geniet van de zomervakantie. Ik beklim nogmaals de Col de la Bonette in de L'Ubaye regio (Zuid Frankrijk) en de belachelijk zwre Col de Pontis. Na de vakantie is het de bedoeling om samen met Martijn de Mergelheuvelland Tweedaagse MH2D te fietsen. Tijdens de TKP Tocht van Groningen breek ik echter mijn pols bij een valpartij. Een tweede blessure dus dit fietsjaar en een streep door de MH2D. In november pak ik het fietsen weer op en ga plannen maken voor het fietsjaar 2017. Samen met Martijn heb ik mij ingeschreven voor de 3Ballons, een cyclo van meer dan 200 km in de Franse Vogezen in juni 2017. Voor deze pittige uitdaging moet een goede voorbereiding plaatsvinden. Ondanks de blessures dit jaar, ben ik de 6.000 km grens gepasseerd. Volgend jaar wil ik in ieder geval het aantal kilometers van 2015 (7.000) overtreffen en blessurevrij blijven.

Wielerbaan Groningen

Vandaag 7 april staat de trainingskoers op de wielerbaan in Groningen op de agenda. Voor mij de eerste keer. Om 17:30 vertrek ik vanuit Groningen richting Kolham, waar een deel van de Stormvogels zich verzamelt. Met dit rondje, vanuit Groningen, ben ik in ieder geval een beetje warm voordat de trainingskoers van start gaat. Vanuit Kolham fietsen we rustig richting de wielerbaan. Alhoewel rustig!? De snelheid gaat in rap tempo omhoog richting Waterhuizen. Pas op het fietspad op het industrieterrein in Groningen gaat het iets rustiger (waardeloos fietspad). Richting Corpus moet een redelijk aantal stoplichten worden genomen waardoor de snelheid er helemaal een beetje uit is.

Vlak voor zevenen zijn we op de wielerbaan. Na betaling van € 2 kunnen we ons startnummer opspelden. Het is de eerste trainingskoers van het jaar (van SWNL) en een wethouder van Groningen opent de 'Dropkoers' met de onthulling van de nieuwe naam van de wielerbaan. De Gerard Gibcusbaan waarmee de grondlegger van deze koers wordt geëerd. Na een korte toespraak en de onthulling van het nieuwe naambordje gaat de trainingskoers van start.

Er wordt gestart met drie neutrale ronden achter de auto. Eigenlijk weet ik niet wat ik kan verwachten. Als ik kijk naar STRAVA-ritjes van andere rijders, zie ik altijd dat er met behoorlijk hoge snelheden wordt gereden in dit uurtje op de wielerbaan. Vandaag start een grote groep (+100). De snelheid loopt aardig op (over de 50) maar het gaat prima. Het tempo is goed bij te houden. Ik vermaak me prima. Het is goed opletten maar ontzettend gaaf!

Helaas na ongeveer een half uur wordt het vlak voor het passeren van de start/finish onrustig. Een aantal renners probeert uit te wijken voor een plas water (godbetert!). Daarbij wordt er onnodig geremd en bijgestuurd. Voor ik het weet lig ik op de grond en is daarmee het rondje voor mij wel afgelopen. Schade aan de fiets en een gekneusde heup is het eindresultaat van mijn kennismaking met de wielerbaan.

Wielrenner in de pers, scheefgegroeide beeldvorming

Recentelijk is er een artikel geplaatst over wielrenners op de site van NRC Next. Dit voor de sportieve fietser complimenteuze artikel was wederom ontdaan van elke realiteit. Hier moest ik toch wat van zeggen tegen beter weten in. Op Facebook heb ik een commentaar geplaatst. Weer een mooi stukje stemmingmakerij. Daar zijn Nederlanders goed in. En waar fietsen deze stripfiguren? Met nog een respectabel tempo van 40 km per uur! Duh. Helaas zien veel automobilisten hierin een legitimatie om wielrenners van de sokken te rijden, te toeteren en te schelden. Maar uiteraard geen kwaad woord over jullie heren in het verkeer en whatsappende fietsers. Dank voor deze bijdrage. Zal weer wat alerter zijn. De realiteit is echter complex. Zowel wielrenners als ander verkeersgebruikers als automobilisten en 'normale' fietsers hebben moeite om de juiste dingen te doen. Het is dus niet reëel om alleen wielrenners de schuld te geven van deze situaties. Het gaat veelal om doorgeslagen intolerantie.    

7.000

Afgelopen jaar heb een mijlpaal gehaald van 7.000 fietskilometers. Tja ... wat moet je er eigenlijk over vertellen :) Op naar volgend jaar. De racefiets staat inmiddels op de Tacx.

La Fleche du TKP

Het komende jaar in juni gaat de fietsreis van TKP naar de Belgische Ardennen. We verblijven in Chateau de Blier. Waar volgens de geschiedenisboeken generaal Patton nog een paar dagen is verbleven tijdens WOII. Het is de bedoeling om in de Ardennen onze eigen versie van de Vlaamse Pijl of LBL te fietsen. In België zijn we als TKP nog niet eerder geweest en kijken en dan ook naar uit. Vlaamse frieten, Belgisch bier en scherpe hellingen! De Cote De La Redoute om maar een oranje en rood gekleurd hoogteprofiel te noemen. Amai!

TKP Tocht van Groningen 2015

Voor de derde keer. Dan moet het toch(t) een keer goed komen zou je denken. Volgens de (wankele) weersvoorspellingen is het droog op zondag. Op de fiets naar Groningen voor wat extra kilometers. Zondagochtend stap ik de achterdeur uit met de fiets in de hand klaar voor vertrek. En gelukkig, het regent niet. Wel is het mistig. Dikke mist. Ietwat klammig kom ik aan in Groningen. Kort na negen uur vertrekken we voor de 150 kilometer. Met af en toe een spatje nattigheid (niet noemenswaardig) leggen wij het parcours af. Het hoofdthema is lekke banden en demarreren. Ongemerkt wordt het een soort afval race waar bij het TKP peloton opgesplitst in meerdere pelotonnetjes weer arriveert op de Vismarkt in Groningen. De TKP Tocht is prima georganiseerd. De route is goed uitgezet en op de verzorgingsposten kun je goed aandikken. Na op het festival terrein nog twee hamburgers naar binnen te hebben gewerkt fiets ik terug naar Veendam. Na de 200 kilometers te zijn gepasseerd ging mijn lampje wel uit. Gelukkig wel goed aangekomen in Veendam waar ik maar gelijk de fiets (en mezelf) heb schoongespoten met een tuinslang.  

Rappe afdaling!

Na de beklimming van de Col de la Bonette worden we door een paar fotografen geflitst tijdens onze afdaling richting Jausiers. Dat levert een mooi plaatje op! Deze afdaling is een van de mooiste die ik tot nu toe heb gedaan.

Overigens zijn we nog een keer geflitst in  ons VW busje onderweg in Frankrijk. Gendarmerie bedankt! 

Cime de la Bonette, Alpenchallenge Energy4Kids

Oef, dat viel niet mee dat laatste deel. Iets van 15% stijging in de laatste paar honderd meters na al dik 20 km te hebben geklommen. We zijn echter een aantal uren eerder al begonnen aan de klim naar de top van de Cime de la Bonette die op een hoogte van 2.805 meter ligt. Met een groep deelnemers zijn we de Alpenchallenge van Energy4Kids aangegaan met als doel geld in te zamelen voor kinderen met een energiestofwisselingsziekte. Wandelend en fietsend gaan we omhoog. Een groep enthousiaste wandelaars, de Waltons uit Oranjedorp, is als eerste vertrokken. De fietsers volgen later. De beklimming is schitterend. Het eerste deel vanuit Jausiers is redelijk goed te doen. Daarna wordt de route zwaarder. Onderweg kun je de kilometers aftellen aan de hand van de bornes, de karakteristieke kilometerpaaltjes. Op deze paaltjes staat ook informatie over de stijgingspercentages die je tegemoet gaat. Zit je niet altijd op te wachten! Het landschap is bijzonder. Zeker het uitzicht op het laatste deel van de route, de zwarte piramide achtige top van de Cime de la Bonette. In de laatste kilometers staan ook nog de resten van een militair fort uit de tijd dat de Fransen en de Italianen nog bonje met elkaar hadden. Vlak voor het laatste deel naar de top lijkt de beklimming minder zwaar te worden. Echter, de laatste 900 meter zijn loodzwaar. Rechtsom naar de top leg ik de laatste meters af naar de menhir met informatie over de Bonette. Tijdens mijn tocht naar boven ben ik alle wandelaars tegengekomen waarmee ik een praatje maak en weer verder fiets. Alle deelnemers aan de Alpenchallenge halen de top wat zeker een topprestatie is! Na de beklimming volgt een snelle afdaling samen met Martijn. Voor het onderzoek naar kinderen met energiestofwisselingsziekten halen we met onze actie € 18.000,- op. 

Col de Rousset zomer 2015

Dit jaar werd de caravan geparkeerd in de Drôme (Die) in Frankrijk. Naar het zuiden van Frankrijk ga je voor mooi weer. Echter dit jaar was het zelfs voor de Fransen iets teveel van het goede. Temperaturen die richting de 40 graden gaan en het ontbreken van regen vormen een risico voor de druivenoogst en daarmee de productie van wijn. In dit geval de Clairette de Die. Waarvan nog een paar doosjes hier in de gang staan. Goed spul! Naast een paar keer de Col de Rousset heb ik samen met Martijn een aantal mooie tochten gemaakt. Zo hebben we ook nog op de Col de Grimone, Col de Pennes en nog wat andere Cols gestaan Vaste prik; even een colaatje drinken op het einde van de rit. 

Tecklenburg Rundfahrt 2015

Dit jaar stond de Tecklenburg Rundfahrt weer op de agenda. De TR wordt traditioneel georganiseerd op de eerste zaterdag na Hemelvaartsdag. Samen met Dick (rechter regenjas) vertrekken we op tijd naar Ibbenbüren voor de 160 km route. De voorspellingen voor het weer beloven ons dat het niet gaat regenen. Helaas! Nadat we ons stuurbordje hebben afgehaald staan we nog te wachten op Martijn die wat aan de late kant vertrokken blijkt te zijn uit Leek. Iets met fietscollega's die niet uit bed kunnen komen. Uiteindelijk besluiten we te vertrekken. Een laatste blik op Buienradar leert ons dat de niet verwachtte regen toch in aantocht is. Dan toch maar terug naar de auto voor regenkleding (foto) en we gaan van start. Na de eerste druppels gaat het geleidelijk aan steeds harder regenen. We laten ons niet kennen en gaan voor de 160 km. Zoals we gewend zijn, is de TR een pittige route. Het leek net alsof de route ons dit jaar net andersom door het Teutoburgerwald leidde als we gewend waren in de voorafgaande jaren. Gedurende onze laatste kilometers horen we steeds meer sirenes en komt er regelmatig een heli over vliegen. Onderweg waren we al getuige van een paar kleine fietsongelukjes. Het bleek echter dat er ook een zwaar ongeluk had plaatsgevonden waarbij een trein op een tractor was gebotst bij een spoorwegovergang. Door en door nat en de fietsen in en in smerig komen we terug na 160 km fietsen in Ibbenbüren. Mooie tocht maar volgend jaar met een zonnetje erbij graag. 

Cime de la Bonette - Energy4Kids

In 2015 gaan we met Energy4Kids een nieuwe uitdaging aan. We gaan de Cime de la Bonette beklimmen, lopend of fietsend. Met 2.802 m is de Cime de la Bonette de hoogste geasfalteerde plek in Europa. Het evenement staat gepland van 2 t/m 5 september 2015. De vernieuwde website, www.energy4kids.nl is inmiddels online. In de komende periode zijn we actief met de voorbereidingen.  

Nieuwe plannen met Energy4Kids

Met Energy4Kids zijn we weer plannen aan het maken. Binnenkort gaan we live met een leuk evenement. In 2015 stappen we op de fiets.

TKP in Sauerland

In het laatste weekend van september zijn de fietsers van TKP weer naar Sauerland geweest. Wederom zijn we gastvrij ontvangen door Bart en Ingrid van het Oranje Schaap. We waren redelijk laat in het seizoen. Desondanks een aantal dagen lekker kunnen fietsen. Met flink wat kilometers en hoogtemeters hebben we het fietsseizoen gepast afgesloten.

TKP Tocht van Groningen

Afgelopen zondag is de derde editie van de TKP Tocht van Groningen verreden. De toertocht waarvan TKP hoofdsponsor is kent drie fietsafstanden; 75, 110 of 150 km. Een flinke groep collega's stond zondag aan de start. Waarbij er vorig jaar sprake was van een compleet verregende editie zag het er nu een stuk gunstiger uit. Om vijf voor negen gaan we met ons groepje van start (de meeste collega's staan op de foto). Daarna hebben we ons bijna 150 kilometer (146,3 km, kwestie van recht sturen) vermaakt met het Groninger asfalt. De TKP Tocht van Groningen is goed georganiseerd en leidt de fietsers langs een mooie route door Friesland (ahum) en Groningen. Met onze groep draaien we een mooi en bij tijden stevig tempo. Aan het einde landt Steffen helaas met een snoekduik op de Vismarkt. Wat een entree! Afgezien daarvan hebben we een mooie tocht gefietst. Na de finish worden we welkom geheten op een goed ingericht evenemententerrein met BBQ, bier en muziek. 'Gelukkig' was dit ook het moment waarop zich een stevig buitje aandient. In de tenten hebben we daar gelukkig weinig last van. Top evenement en top fietstocht. Volgend jaar weer!

Gespleten asfalt

Fietsblogger Erik Mijnster heeft in Bike & Trekking een artikel gepubliceerd over de passie van de fietsers van De Zilverberg om de Alpe d'Huez te beklimmen. Het artikel staat op zijn site www.gespletenasfalt.nl . Hier staan overigens nog veel meer verhalen over de wielerbeleving van Erik.

Hij is binnen!

De Elfstedentocht. Een iconisch begrip. Al jaren wacht heel Nederland met smart op de schaatstocht. Ieder jaar wordt gelukkig ook steevast de fietseditie verreden en is ook erg populair. Op racefietsen, busbarrels, toerfietsen, tandems, handbikes, vouwfietsen, ligfietsen etc. gaan vele deelnemers van start.

Een week geleden heb ik samen met Martijn nog een aantal cols in de Franse Alpen bedwongen. De beentjes staan dus aardig onder spanning. We starten vroeg, iets voor zes uur krijgen we het startsein voor de 'Acht van Bolsward'. In de auto hebben we nog bezorgd gekeken naar buienradar. De regenbui heeft gelukkig besloten de fietsers met rust te laten. Voor de rest van de dag zijn de vooruitzichten prima. We vertrekken dan ook in shirt en short.

Tegen de wind in gaat het richting Dokkum. Onderweg proberen we het tempo redelijk hoog te houden. Van tijd tot tijd fietsen we met een andere groep mee die we dan bijvoorbeeld door stempelen weer uit het oog verliezen. Het is een mooie tocht met mooi weer. De verzorging onderweg is geweldig. Langs de kan staan regelmatig mensen ons aan te moedigen. De Elfstedentocht is een feest voor publiek en fietsers. Bolsward, Franeker, Dokkum, Leeuwarden, Sneek, IJlst, Sloten etc. Na 230 kilometers komen we voor de derde keer aan in Bolsward. We halen ons Elfstedenkruisje op en drinken nog een verdient biertje. Met een gemiddelde van 29 KM/U hebben we de 231,2 kilometer gefietst.

 

Alpe d'Huez fotomomentje + selfie

Deze foto is gemaakt in het laatste deel van de beklimming van de Alpe d'Huez.Zoals altijd heb ik weer een getergde uitdrukking op mijn gezicht. Op zich is de Alpe d'Huez dat zeker waard. Voor mij was dit de tweede keer dat ik de Alpe beklommen heb. Ik ga zeker terugkomen!
















En als je gaat klimmen kom je ook boven. Onderstaande foto is bij de finish gemaakt na de 21 bochten. Arrivée!!!