STRAVA



KOM Martin Douma

Echt op gang komen wil het nog niet dit jaar. Een aanhoudende winter en het koude voorjaar gooien roet in het eten. De afgelopen week eindelijk twee keer op de fiets naar het werk geweest. Daarnaast heb ik, na de eerdere mislukte poging, een rondje gefietst in de omgeving van Ibbenbüren en Tecklenburg.

Hierbij heb ik gebruik gemaakt van de Strava app voor de iPhone. Strava registreert je fiets activiteit,  snelheid, tijd etc. Het leuke is dat je bij het passeren van zogenaamde segmenten bekers en medailles kunt 'winnen'. Hierbij wordt je prestatie op een klein deel van de route, segment, vergeleken met anderen die hetzelfde punt hebben gepasseerd. Het gaat dan om complete routes, sprintjes of beklimmingen. Ik moet zeggen dat het leuk is om bij thuiskomst te zien hoe je hebt gepresteerd op bepaalde segmenten. Het hoogst haalbare is hierbij KOM, King Of Mountain. In de komende periode hoop ik toch wat meer kilometers te gaan maken. Inmiddels heb ik mij ingeschreven voor de Tecklenburg Rundfahrt op 11 mei aanstaande. Hier heb ik enorm veel zin in! De TR ga ik fietsen samen met Martijn en Arwin. In de komende periode gaan wij ook samen plannen maken voor de beklimming van de Col du Galibier. Dit project voor Energy4Kids moet in de komende periode vorm gaan krijgen. In de tussentijd is E4K nog het goede doel van een Zumba Party en een Spinning Marathon in Valthermond (Mond2Mond). Maar eerst fietsen!!!!

Veiling wielershirts

Energy4Kids ambassadeur Martijn Keizer, zijn collega Lieuwe Westra (Vacansoleil-DCM), Rick Ottema (CT De Rijke Shanks), Bauke Mollema en zijn collega Tom-Jelte Slagter (Blanco Pro Cycling Team) hebben een gesigneerd wielershirt ter beschikking gesteld om een zo'n hoog mogelijk bedrag bijeen te veilen voor het onderzoek naar een behandeling en medicijn voor kinderen met een energiestofwisselingsziekte. Wij zijn super trots op onze Noordelijke wielerprofs en hopen dat u dat ook bent! Laat dit merken door een mooi bod uit te brengen op één of meer van deze geweldige wielershirts en collectors items. Van 11 april 2013 t/m zaterdag 4 mei 2013 kunt u bieden door hier naar onze veilingpagina te gaan. Bij ieder shirt staat het meest actuele bod. Op 20 april tijdens Spinning4Energy zullen we de tussenstand bekend maken. Op zaterdag 4 mei 2013 om 20.00 uur maken we de gelukkigen bekend die een mooi shirt hebben weten te bemachtigen.

Uitpijlen

Op 29 maart heb ik samen met Tom Weseman de 100 km route van de Toereditie van de Grote Omloop van de Veenkoloniën uitgezet. Vooraf stelden wij ons de vraag hoe veel tijd dat zou kosten. Drie uur, drie en een half maximaal? We zijn dik vijf uur onderweg geweest! Tot overmaat van ramp heeft het weer ook besloten om z'n medewerking in te trekken. Wederom, maar dit verwachten we eigenlijk ook al, sneeuw. Uiteindelijk zijn zo'n 35 wielrenners van start gegaan.

Het is gebleken dat we als WV Stormvogels wel een toertocht kunnen organiseren. We weten nu ook waar we de volgende keer op moeten letten. Als Energy4Kids moeten we ook duidelijker worden neergezet in de communicatie. Martijn Pastoor heeft de 100 km gefietst. Koud maar het ging prima! De route was goed uitgezet! Dat is dan weer een mooi resultaat.

La Primavera TKP

Zondag kwart voor acht stappen we, Ernst en ik, in de auto. De door Pieter in het vooruitzicht gestelde sneeuwvlok was een feit. Dan kunnen we ook vast rekenen op het eveneens door Pieter voorspelde gunstige fietsklimaat in Tecklenburg. Op weg dus! Richting de Duitse grens werd de sneeuw echter heftiger. Tijd voor telefonisch overleg met Rinke. De berichtgeving vanuit de Audi van Rinke bood geen troost. Wij hoorden hem iets roepen over witte wereld, sneeuw en dat soort zaken. Tijd om op te hangen dus. Na de verbinding verbroken te hebben werd door ons, wetenschappelijk onderbouwd, aangetoond dat het in Tecklenburg wel stralend weer moest zijn. Niets aan de hand dus. De steeds dikker worden vlokken hierbij totaal negerend. Toch maar even ‘Buienradar’ raadplegen. Wat schetst de verbazing. Een grote oranje vlek boven het gebied waar wij geacht werden binnen een uur rond te fietsen. Gelukkig trok deze 'sneeuwbui' (yeh right!) naar boven. Dit voedde ons optimisme. Want, weliswaar trok de bui niet heel snel weg (uiteraard te wijten aan een slechte dataverbinding), daarachter moest de zon wel schijnen! De strooiwagen die we op de tegengestelde rijbaan voorbij zagen rijden reed met de bui mee. Logisch toch? Het ging HE LE MAAL goed komen.

Bij aankomst in Ibbenbüren glibberen we het parkeerterrein op. Hier staan  negen in fietskledij gehulde collega’s. We worden aangekeken met blikken die variëren van gelatenheid tot chagrijn. 'Alsof wij hier iets aan kunnen doen?' U raadt het al. Fietsen in Tecklenburg ging hem niet worden. Na een sneeuwballengevecht en de groepsfoto zijn we vertrokken. Uiteraard niet zonder serieuze bedreigingen aan het klimaat te uiten. Iets van 'zijn er klaar mee sch ... weer'. Op de terugweg besloten we toch maar een stuk te fietsen dicht bij de NL grens. Het sneeuwen was gestopt. In petit comité de fietsen opgezadeld, Ernst, Louis, Janneke, Edwin en Martin. Rond Bad Bentheim en Schüttorf hebben we 50 km gefietst met bedroevende stijgingspercentages om van de hoogtemeters nog maar te zwijgen. Toch lekker!

Weer teruggekomen gedoucht fiets schoon en tv aan. Milaan San Remo. De voorjaarsklassieker van Italië. Van origine een lange rit die pas spannend wordt in de capo’s in de laatste kilometers. Het beeld wordt in beslag genomen door fietsers die over natte wegen door sneeuwbuien voortploeteren. Onderkoelde half bevroren renners stappen af. Daaronder niet de minste! Een deel van het parcours is per bus afgelegd.

Respect! ........ Ja .... voor die renners in Milaan - San Remo dan ... Dat snap je wel!

Voorjaar

De fiets is onderhanden bij Bas (Meijer Fietsen), nieuwe ketting, cassette en pedalen. Inmiddels zijn de nieuwe helm en de schoenen binnen.  De vorige helm heb ik gesloopt bij de Brandweer ATB tocht. Ik ben er dus klaar voor. Eigenlijk heb ik er gewoon zin in! Zo'n ATB is toch niet helemaal mijn ding. We moeten de weg weer op! Op het programma staan dit jaar o.a. 2 x de Mont Ventoux en misschien wel de Col du Galibier. Op 11 mei gaan we ook de Tecklenburg Rundfahrt fietsen. Tot nu toe heeft de voorbereiding voornamelijk plaatsgevonden op de Spinningfiets. In deze periode zijn we ook nog druk bezig met de voorbereidingen voor Spinning4Energy op 20 april. Inmiddels maken we ook al vorderingen met de voorbereiding voor de AlpenChallenge die gaat plaatsvinden in juni 2014.  

AlpenChallenge - Col du Galibier Edition

We hebben het er al een tijdje over. Meerdere ideeën zijn de revue gepasseerd. Wat we in ieder geval voor ogen hadden was een groot evenement voor Energy4Kids. Hiermee kunnen we meer mensen bereiken en invulling geven aan onze doelstellingen. De naam was er eerder dan de locatie en de invulling van het huidige evenement, AlpenChallenge. Dit geeft ons ook de mogelijkheid om onder dezelfde naam verschillende locaties aan te doen of het evenement anders in te richten. Nogal groot he die Alpen.

 

In 2014 gaan we naar de Col du Galibier. Hoofddoel is de beklimming naar de top vanuit St Michel-de-Maurienne. Dit is een zware uitdaging voor fietsers. In 34,9 kilometers moeten 1.924 hoogtemeters worden overwonnen. Hierbij komen we onderweg ook nog de Col du Télégraphe tegen. De Galibier is de 'Berg der Strijders'. Vandaar .... U vindt ons er volgend jaar. Of gaat u mee? Kijk op onze site www.energy4kids.nl.

Etappe 15 Tour de France

Op 14 juli wordt de 15e etappe verreden van de Tour de France 2013. De finish is de top van de Mont Ventoux. De renners starten in Givors en finishen na 242 kilometer. Voor de renners is dit een gigantische uitdaging. Ook dit jaar gaan wij onze vakantie doorbrengen in Zuid Frankrijk waarbij wij wederom neerstrijken op camping Ayguette. Uiteraard met de bedoeling de etappe bij te wonen die zal eindigen op de Kale Berg. Samen met Martijn zal ik 's ochtends al met de fiets de Mont Ventoux beklimmen. Twee dagen later zullen we proberen de renners te zien vertrekken vanuit Vaison La Romaine.  

Energy4Kids polsbandjes

De polsbandjes van Energy4Kids zijn binnen! Met het aankopen van een polsbandje steun je de doelstellingen van onze stichting. Voor € 2,- koop je een armbandje (€ 2,50 als het bandje moet worden verzonden). De deelnemers die zich inschrijven voor ons evenement Spinning4Energy krijgen een polsbandje tijdens ons evenement. Hoe je een polsbandje kunt kopen lees je op onze website.   

Mont Ventoux 2013

De Mont Ventoux was al opgenomen in de Tour de France 2013 en nu ook in het schema van @tkpfietst! In september gaan we met een groep van ongeveer 40 fietsers van TKP de reus van de Provence beklimmen. In het komende jaar gaan we ons voorbereiden op deze zware uitdaging. Het doel is om de Mont Ventoux minimaal één keer te beklimmen vanuit Bedoin. Inmiddels zijn er ook al plannen voor een drievoudige beklimming. Hoe zit dat ook alweer? Kijk op deze website http://www.clubcinglesventoux.org/ . Nou ja, laten we maar eens beginnen met een trainingsopzet voor het volgende jaar. In de komende weken gaan we hier aandacht aan besteden.

Mont Ventoux, beklimming vanuit Malaucene

Vakantie in Frankrijk, Faucon, met het gezin. Het is 27 augustus, Om 7:50 uur gaat de wekker. Het gaat (wederom) gebeuren. Na eerder dit jaar de Mont Ventoux beklommen te hebben vanuit Bedoin, is vandaag de beklimming vanuit Malaucene het doel. Volgens de statistieken een iets lichtere beklimming dan vanuit Bedoin. We zullen het zien .... ! Eerst brood halen en alles bij elkaar zoeken  Vandaag gaan Ingrid, Niels & Esmee mee als begeleiders. Zij zorgen voor de fourage en de foto's. Na het ontbijt stap ik op de fiets voor de rit van ongeveer 15 kilometer naar Malaucene. Op de route kom ik o.a. langs het plaatsje Entrechaux. Ik fiets rustig om niet teveel energie te verspillen maar wel warm te worden.

In Malaucene aangekomen fiets ik naar het startpunt van de beklimming. Daar staat ook een NL gezin waarvan vader en dochter zich klaarmaken voor de klim met de MTB. Ze vragen nog naar de betekenis van de letters TKP op mijn shirt. Hierna vertrekken ze voor de klim. Ingrid had ik al verwacht dus die bel ik even. Ze is inmiddels in centre ville en is niet veel later bij de start. Bij de auto vul ik de bidons en eet nog een banaan. Dan vertrek ik. Teller op 0 en .... fietsen! De avond daarvoor heb ik nog in 'De Kale Berg' van Lex Reurings gelezen en de site www.climbbybike.com geraadpleegd. Op het forum van de site wordt de kwalificatie "lichter dan Bedoin" in twijfel getrokken. De cijfers van beide beklimmingen liggen dicht bij elkaar.

Van de site climbbybike heb ik het profiel (stijgingspercentages) bestudeerd. Anders dan vanuit Bedoin begint aan deze kant de beklimming niet met een vals plat. Deze kant is wel iets korter met enkele 'plattere' stukken. Vlak voor de 9e km begint een stuk van 4 km met een stijging van 10%.

Dat voor wat betreft de voorbereiding. Ik ben onderweg en wordt al snel door Ingrid en de kinderen in de auto ingehaald. Het begin gaat goed. Het tempo is redelijk en ik voel me lekker, zeker na de eerste kilometers wanneer ik gewend ben aan het klimmen. De bevoorrading gaat ook fantastisch, bidons wisselen met Esmee en Niels. Onderweg eet ik nog een reep. Regelmatig zie ik Ingrid, Niels en Esmee langs de weg staan om mij aan te moedigen en foto's te maken.

Het eerste deel van de beklimming is redelijk saai. Het wegdek is breed en van goede kwaliteit. Er komt niet veel verkeer langs. De afdalende fietsers vallen hierdoor misschien meer op met hun wapperende windjacks. In het eerste deel kom ik vader en dochter nog tegen met de MTB. Aan het einde van de 9e km begint het lange deel van 10% stijging. Hier maak ik een vergissing, denkend dat dit ongeveer 3 km aanhoudt. In werkelijkheid is dit 4 km. Pffff.....

Vlak voor Chalet Liotard wordt de beklimming wat lichter. Wederom een bidon wissel en dan scherp naar rechts omhoog. Na een paar honderd meter wordt de beklimming weer zwaar door het pittige stijgingspercentage. In één van de volgende bochten krijg in een gelletje aangereikt. Deze leeg ik en gooi ik op de grond. De verpakking wordt weer meegenomen door de 'crew'. Het laatste deel is zwaar. Ik ben bezweet. De zweet op mijn rug voelt ijskoud aan. Een klein drie km voor de top krijg ik voor het eerst het Observatoire in beeld. Desondanks lijkt de top nog ver weg, 'Moet ik daar nog langs?'. Tot dan toe ben ik niet gestopt. Dit ben ik ook niet van plan. Ik ben door slechts twee fietsers ingehaald. Zelf heb ik een aantal fietsers ingehaald.

De laatste kilometers is het uitzicht op de Franse Alpen geweldig. Wat opvalt is dat er op deze hoogte meer begroeiing is dan aan de Bedoin zijde. Het is een mooie heldere dag. Op de fiets is het niet koud of te warm. Vlak onder de top maakt Ingrid nog een foto van mij. Niels & Esmee hollen mee naar de top. Boven finish ik in een tijd van 2 uur en 11 minuten.

Boven is het druk. We maken foto's bij het bekende bord, Sommet du Ventoux 1912. Voor mij was het een bijzondere beklimming. Op 2 juni ben ik al vanuit Bedoin omhoog gefietst. Maar deze keer waren mijn vrouw en kinderen erbij. Voor Ingrid, Niels & Esmee was dit vandaag ook een bijzondere ervaring.

Na een flesje cola trek ik mijn windjack aan. Daarna de afdaling terug naar Malaucene waar we iets drinken op een terrasje. Daarna terug naar de camping. Na een douche stappen we meer met z'n allen in de auto op weg naar Bedoin. De bedoeling is daar ergens iets te gaan eten. Op de top van de Mont Ventoux stappen we toch even uit. Daar zie ik de vader en dochter met de MTB die inmiddels ook de top hebben bereikt. We maken nog even een praatje en dalen met de auto af naar Bedoin. De Mont Ventoux is voor ons allemaal een bijzondere beleving. 

Zuiderzeeklassieker 22-09-2012

Op 22 september ga ik met een groep collega's de Zuiderzeeklassieker fietsen. Deze tocht wordt georganiseerd door de Maag Lever Darm Stichting. De opbrengsten komen ten goede aan de strijd tegen darmkanker. Er kunnen verschillende afstanden worden gefietst, 60, 120 en 220 km. De fietsers van het TKP peloton gaan grotendeels voor de 220 km. Het startpunt van de route is in Almere.

Deze tocht is weer een nieuwe mijlpaal. Nog niet eerder heb ik meer dan 200 km afgelegd op één dag.

Eindsprintje

Deze foto is gemaakt op de zaterdag van het weekend in Sauerland. De derde dag dat wij daar hebben gefietst. In totaal die dag ongeveer 117 km gefietst met zo'n 1.600 hm. Bij terugkomst een eindsprint naar Das Orange Schaf. Een mooie fietsdag. 's Avonds nog een lange nazit bij het kampvuur. Daar zijn nog vele plannen de revue gepasseerd voor de fietstrip voor het volgende jaar. Gehoord: Parijs-Nice, een koers in etappes, Passo dello Stelvio, Mont Ventoux, Mallorca (ja daar kun je ook fietsen).  We zullen het zien.

Best zwaar!

Nog een mooie foto van Kees Tetteroo. Dit is redelijk onder de top van de Mont Ventoux. Volgens mij de voorlaatste bocht. Ik heb het zo te zien best zwaar. 

@tkpfietst in Sauerland

Een grote groep collega's van TKP gaat jaarlijks een weekend fietsen. We hullen ons dan in een opvallende geel tenue (zie foto). Hiermee zijn we goed herkenbaar, de gele kanaries. Dit jaar ging de reis naar Sauerland. Op 28 juni vertrekken we vroeg. Twee fietsen achterop de auto van Ernst en één achterin. We komen om kwart over elf aan bij ons onderkomen voor de komende dagen, Das Orange Schaf in Usseln (Willingen) van Bart en Ingrid. 's Middags gaan we met een groepje gelijk een rondje fietsen (56 km) om de stijfheid er uit te fietsen. Aan het einde van de middag zijn de meeste collega's wel gearriveerd. In DOS worden we door de eigenaren goed verzorgd. Prima maaltijden voor wielrenners, pasta en rijst. Ook de accommodatie zelf is goed. 's Avonds worden er plannen gemaakt voor het fietsen van de volgende dag. De routes worden vervolgens op de Garmins gezet en de groep (30 fietsers) splitst zich voor de dag op in kleinere groepjes fietsers met ongeveer een gelijkwaardig niveau. Vooral de vrijdag is een zware tocht. We fietsen 130 km met 2.700 hoogtemeters. Daarnaast worden we die dag overvallen door slecht weer. Later lezen we dat er door het slechte weer slachtoffers zijn te betreuren als gevolg van blikseminslag. Het is een leuk en gezellig weekend. Ik heb zelf een dikke driehonderd gefietst met zo'n 4.500 hoogtemeters. Sauerland is een mooie en vooral groene omgeving. Dat dit in de winterperiode een skioord is, is duidelijk zichtbaar. Zeker in de plaatsen Winterberg en Willingen. Tijdens dit weekend is er ook druk gesproken over het eerste jubileum voor de fietsclub van TKP dat volgend jaar gevierd gefietst gaat worden. Daarvoor leven voldoende ideeën.

De Mont Ventoux Challenge

Op 2 juni vroeg in de ochtend is het zover. We gaan met de groep van Join4Energy de Mont Ventoux beklimmen. De avond ervoor heeft Rob Harmeling de laatste instructies gegeven aan de groep over de Mont Ventoux. In verband met een wielerwedstrijd van een aantal Franse clubs, waar 1.000 renners aan meedoen, is er besloten de start op de 2e te vervroegen. Om 7:45 uur is het de bedoeling de groep te laten starten waardoor we allemaal al vroeg aan het ontbijt zitten. Hierna de fiets in orde maken en omkleden. De bidons zijn gevuld, één met water en één met sportdrank. Voldoende repen en eten gaan achterin mijn shirt.Om zeven uur wordt de groepsfoto gemaakt en vertrekken we. Door het vroege tijdstip is het nog niet echt warm, beetje fris zelfs. Met 200 wielrenners in hetzelfde tenue  vormen we een lang lint richting Aubignan, een indrukwekkend gezicht. Het is ongeveer 17 km fietsen naar Bedoin. Dit doen we in een kalm tempo. Onderweg is de spanning voelbaar. Er wordt nerveus gereageerd op de voorbij rijdende motoren en een simpele kruising blijkt ook lastig. Gelukkig komen we zonder kleerscheuren aan op het parkeerterrein in Bedoin. Hier vul ik weer één bidon met water, aangezien ik deze onderweg al heb leeggedronken. Ongeveer om 7:45 uur geeft Ben Kremer het startsein voor de Challenge en komt de groep langzaam op gang richting de fontein en het iets verder gelegen startpunt.

Ik fiets samen met Martijn rustig mee. Op de startstreep zet ik mijn teller op 0 en we wensen elkaar succes. Het eerste deel van de route is een vals plat. Hier probeer ik mijn tempo hoger te houden en niet op het lichtste verzet te rijden.  Op mijn teller houd ik de afstand in de gaten. Ik weet dat na ruim 5 kilometer het echter klimwerk gaat beginnen. Het fietsen gaat prima. Het is niet overdreven warm en ik eet nog een energiereep op. Dit is anders lastig in het bos. Onderweg haal ik nog een aantal fietsers in en wordt zelf ook een paar keer ingehaald. Ik voel mij prima en heb er zin in. Na 5,5 km begint na een scherpe draai naar links het echte klimmen. Dit is gelijk voelbaar. Uit voorzorg rij ik op het kleinste verzet. Na de eerste bocht ga ik weer iets zwaarder rijden om te kunnen variëren.  In het bos merk je dat een ieder volledig op zichzelf is aangewezen. Ook hier haal ik de nodige fietsers in. Het is zwaar en de temperatuur loopt snel op. Op een gegeven moment zie ik Rob Harmeling die zich laat terugzakken om de fietsers te begeleiden. De eerste waterpost komt ongeveer na een kleine 8 km. Hier wil ik op zich wel nieuw water maar heb ook nog wel een aardige voorraad. Wat ik in ieder geval niet wil is hier afstappen! Omdat ik geen nieuwe bidon aangereikt krijg fiets ik door. Ik heb mijzelf beloofd zo goed mogelijk te fietsen. Met mijn lengte ben ik geen typische klimmer. Daarvoor ben ik te zwaar. De vele bochten in het bos geven je het gevoel dat je hier niet uit komt. Ik heb echter veel over de route gelezen (De Kale Berg) en weet dat er na 14/15 km een einde aan het bos zal komen. Onderweg aangeboden verfrissing in de vorm van een fles water over je uitgegoten sla ik af. Rustig fiets ik door en klamp een aantal keer aan bij een groepje om die vervolgens gestaag in te halen. Ik negeer de verleiding om in het wiel te kruipen van snellere fietsers. Onderweg passeer ik het scherpe binnenbochtje met een kleine demarrage. In het bos wissel ik nog een kort woord met Arno en enkele andere fietsers, ‘warm hé’, ‘zwaar’. Ik vraag mij af hoe het Martijn vergaat. Net als alle andere fietsers word ik aangemoedigd door eigenlijk iedereen die langs de kant staat. Applaus vanuit auto’s, gekkenhuis. Ook Arwin is mij een paar keer gepasseerd in z’n auto. Hij regelt o.a. de waterpunten en rijdt met een van de mensen van de medische ondersteuning. Die hebben onderweg ook het nodige gezien en meegemaakt, een verhitte Franse wielrenner opgelapt, schapen op de weg en mensen van J4E ondersteund. Tijdens de rit worden we ook begeleid door motorrijders, deze vragen of we ook nog iets nodig hebben en hoe het gaat. Dit geeft een goed en prettig gevoel.

Op het moment dat het bos dunner wordt weet je dat Chalet Reynard in zicht is. Dit voel ik ook aan het fietsen. Richting Chalet Reynard voer ik mijn tempo weer op, het laatste deel van het bos was ik in het lichtste verzet blijven hangen. In een redelijk tempo kom ik aan bij Chalet Reynard. Eigenlijk wil ik niet stoppen maar met twee lege bidons is dat een slecht plan. Daarom rij ik naar de ondersteuning en pak twee volle bidons aan. De dame vraagt of ik een reep en een banaan wil. Ik neem de afgepelde banaan aan en eet die in een paar happen op. Vervolgens zet ik mijn voeten weer op de pedalen en na twee klikken ben ik weer op weg. Ik heb nog geen halve minuut stil gestaan.

Zoals beloofd zijn de eerste paar hellingen na Chalet Reynard goed te doen. Bewust probeer ik mijn tempo wat hoger te houden en fiets niet op het lichtste verzet. Ik fiets nu in het kale deel van de berg. Er staat een windje maar deze valt gelukkig redelijk mee. Onderweg wordt ik drie keer op de foto gezet door fotograven die in dit kale deel van de berg de hele dag fietsers vereeuwigen. Langzaam aan merk ik dat het fietsen in dit deel zwaarder wordt. Ook het typerende observatorium komt niet echt dichterbij.  Wat wel goed zichtbaar is, is iedere volgende bocht! Het uitzicht is echt geweldig. Ik zie nu ook regelmatig dalende fietsers, waarvan sommige een forse snelheid hebben. Ondanks de zwaarte van de klim geniet ik echt van het uitzicht en de belevenis. Met de laatste kilometers wordt de inspanning zwaarder. Boven komen moet echter zeker gaan lukken daar twijfel ik niet over. Ik zie echter wel mijn snelheid teruglopen. Redelijk abrupt lijkt het opeens of het observatorium dichter bij komt. De laatst kilometer is stijl. Redelijk wat mensen hebben mij langs de route verteld dat ik er bijna ben. Voor de laatste bocht versnel ik en neem deze niet aan de binnenkant. Met het eindpunt in zicht moet ik nog een auto ontwijken. Dan sta ik opeens boven. Op het eindpunt check ik direct mijn teller: 2 uur 10 minuten en 36 seconden! Boven word ik door de mensen van Join4Energy met enthousiasme onthaald. Ondanks dat ik op adem moet komen voel ik mij prima. Even later is Arwin ook boven en feliciteert mij. Hij neemt een foto van mij bij het bekende bordje Sommet Mont Ventoux 1912 m.

Boven op de Mont Ventoux is het een gekkenhuis. Vol. Er staan onder andere drie wagens van de sappeur pompier (brandweer). Achter elkaar komen er wielrenners binnen. De renners van de wedstrijd stoppen niet en gaan direct door onder luid geroep. Hierbij ondersteund door een motorbegeleider met een scheidsrechterfluitje (irritant). Boven spreek ik een aantal mensen. Mark, Arno, Sylvia en nog een aantal. Hier boven op de top merk ik wel dat de wind fris aanvoelt, daarom trek ik mijn windvest aan.

Op een gegeven moment zie ik dat Martijn in aantocht is. Ik ga op een goede positie staan om hem te fotograferen wat prima lukt. Uit de auto worden de extra windjacks opgehaald waarna wij afdalen naar Bedoin. Met het advies van Rob Harmeling in het achterhoofd doen wij dit rustig aan, alhoewel dat ook nog wel hard gaat. In Bedoin drinken we nog een biertje op de goede afloop.

De beklimming van de Mont Ventoux is zwaar maar we hebben het gehaald. De stichting Join4Energy heeft met deze actie ruim € 320.000 sponsorgeld binnengehaald. Dit geld zal worden aangewend voor onderzoek naar energiestofwisselingsziekten bij jonge kinderen.

Klaar voor vertrek!

Alles is ingepakt in de auto van Arwin. Het was even passen en meten maar het zit erin. Morgen, of eigenlijk vannacht, vertrekken wij naar Bedoin. Aanstaande zaterdag gaan we de MVC fietsen. We hebben er veel zin in. De  afgelopen dagen heb ik rustig aan gedaan. Zondag nog even het laatste rondje provincie met de Stormvogels. Nu herstellen en vrijdag nog een trainingsrondje in Frankrijk.

De organisatie is al hard bezig met de voorbereidingen en het verkennen van de omgeving. Dat blijkt wel uit de foto's via Twitter. Uit de vele reacties blijkt dat een groot aantal deelnemers ook met smart zit te wachten op vertrek naar Frankrijk.

Zaterdag de uitdaging voor het goede doel, onderzoek naar een medicijn voor kinderen met een energiestofwisselingsziekten.

Tecklenburg Rundfahrt

 

Deze foto is gemaakt door BT-foto op de Tecklenburg Rundfahrt. In het vorige artikel heb ik al verslag gedaan van de TRF.

Tecklenburg Rundfahrt 19 mei 2012

Afgelopen zaterdag heb ik de TRF gereden (route 100 km) met Martijn Pastoor en Mark Spit. Beiden doen ook mee aan de Mont Ventoux Challenge van join4energy. We, Martijn & ik, waren al vroeg onderweg van de camping (Regenbogen Camp, Tecklenburg) naar Ibbenbüren. Hier aangekomen zetten we de fietsen snel in elkaar en schrijven ons in. Bij de start kwamen we diverse bekenden tegen van Join4energy die de TRF ook als voorbereiding gebruiken. Ook spreken we met Bert Vos die op collega’s van TKP staat te wachten. Nadat ook Mark zich heeft ingeschreven gaan we op pad. Mark en ik rijden op een racefiets en Martijn heeft een mountainbike. Op de route komen we al snel de beklimming tegen die wij met de groep TKP’ers ook als eerste rijden. Dit is de Altstedder Strasse, 10%. Je weet dan gelijk weer waar je aan toe bent. Voor Martijn is dit even wennen. Het is voor hem de eerste kennismaking met het Teutoburgerwald en klimmen met de fiets. Er volgen nog vele beklimmingen. O.a. ook de beklimming naar de voetbalvelden van Tecklenburg, laatste stuk is 17% (Sundemstrasse). Deze heb ik eerder niet gehaald. Nu wel!! Voor mij een teken dat ik stappen heb gemaakt met de vele uren trainen en fietsen (hoogtepunt). Dit geldt ook voor meerdere klimmetjes die ik in een zwaarder verzet of sneller omhoog fiets. Boven bij de voetbalvelden nemen we nog even een foto bij het bordje ‘Zum Kahlen Berg’. Tijdens de tocht zien we ook een trauma heli die in een enorme stofwolk land in een weiland. We hebben uiteindelijk geen idee wat de aanleiding is. Het kan een ongeluk zijn met een fietser of ……. Doet je wel beseffen dat het redelijk gevaarlijk is. Zeker het afdalen waarbij redelijke snelheden worden gehaald. Halverwege de beklimming naar de zendmast worden we staande gehouden door een vrouw die een groep pony’s laat oversteken, dwars over de route van het ene naar het andere weiland. Tijdens de hele tocht is het prachtig weer en kunnen we genieten van de mooie omgeving. De organisatie is prima. Koeken en water bij de verzorgingsposten en bekertjes met energy drank. Onder de vele rijders zien we ook veel fietsers uit het Noorden. O.a. een grote club van Toer80. Ik spreek ook nog iemand van de Bokkn Rieders die in juni mee gaat de Mont Ventoux omhoog. Bij terugkeer heb ik 104 km op de teller staan. We eten en drinken nog wat (cola 7 een braadworst) en bergen de fietsen hierna weer op in de auto. Een gezellige en geslaagde dag. ’s Middags op de camping springen we met de kids in het zwembad voor een verfrissende duik.

Clinic 12 mei join4energy

Afgelopen zaterdag heb ik deelgenomen aan de laatste clinic van join4energy voor de Mont Ventoux Challenge. Ben Kremer nam de aftrap voor zijn rekening met o.a. een uitleg over de gang van zaken in Frankrijk. Hierna was het woord aan Rob Harmeling. Met een mooi een verhaal over hoe het niet moet 'laat nu het beest maar los' gaf Rob uitleg hoe je het meest effectief kunt trainen. Dat is dus vooral niet door jezelf op te blazen. In de praktijk is dat toch lastiger dan je denkt. Later zullen we dit toch weer in de praktijk gaan brengen.

Na het verhaal van Rob is het tijd om de fietsen te laten keuren. Rob en Erwin lopen de fietsen bij langs en geven hier en daar tips voor aanpassingen of reparaties. Een aantal deelnemers zal nog nieuwe bandjes moeten aanschaffen. Over het algemeen zijn de fietsen echter prima in orde.

Hierna is het tijd om te fietsen. Erwin Nijboer heeft een route uitgezet die ons grotendeels door Duitsland voert. Hierbij komen we twee keer terug bij een klimmetje wat we daarbij drie keer herhalen. Bedoeling is de klim in een gestaag tempo uit te voeren. Dit lukt aardig. In totaal hebben we ongeveer 60 km gefietst. Helaas zijn we onderweg wel overvallen door een hagelbui en stevige regen.

2 juni nadert snel

Het duurt niet lang meer voordat het 2 juni is en wij de Mont Ventoux gaan beklimmen. Aanstaande zaterdag is de 2e en laatste clinic van join4energy onder leiding van Rob Harmeling en Erwin Nijboer. Voor volgende week staat de Tecklenburg Rundfahrt gepland. Inmiddels staat mij sponsorbedrag op € 1.055,-. Sponsoren bedankt. Voor wie mij nog een bijdrage wil leveren. Zou erg leuk zijn!